1.اجتهاد و تقلید به چه معناست؟
«اجتهاد» در لغت به معنای تلاش و کوشش تا سرحد توانایی است، به گونه‌ای که با تحمل رنج و سختی همراه باشد. در اصطلاح فقه عبارت است از: «به کار بردن تلاش و کوشش خویش در راه به دست آوردن احکام شرعی از راه‌ها و منابعی(کتاب، سنت، اجماع و عقل) که نزد فقیهان اسلام معمول و متعارف است». در نتیجه مجتهد کسی است که بتواند احکام را از روی دلیل به دست آورد و طبق رأی و نضر خویش عمل کند.
«تقلید» به معنای پیروی و دنباله‌روی است و در اصطلاح فقهی «عمل کردن به آنچه مجتهد در مسائل شرعی فتوا می‌دهد» گفته می‌شود
گفتنی است؛ اگر چه واژه تقلید به معنای پیروی بدون چون و چرا؛ نزد افکار عمومی پذیرش آن مشکل است، اما در آموزه‌های فرهنگ اسلامی، مقلد کسی است که از حاصل تلاش علمی مجتهد استفاده می‌کند و مسئولیت درستی و نادرستی استنباط احکام را بر عهده مجتهد می‌گذارد و چه بسا کاربرد واژه «تقلید» برگرفته از «قلاده» به معنای گردن بند، به گردن گذاشتن و عهده‌سپاری به این منظور باشد؛ و در اینجا مجتهد است که، مسؤلیت عبادات مقلد را به گردن می‌گیرد.
